Indonesië II: Java, Bali, Lombok en Flores

In deze aflevering onder andere Frank zijn debuut ;-)

Java
Op het vliegveld van Jakarta sloot ook Joke (zus van Marja) bij ons aan. We hadden besloten de drukte van Jakarta te vermijden en door te reizen naar Bandung. Sinds lange tijd weer eens over een snelweg! Bandung stond voor de oorlog bekend als het 'Parijs van Java', maar wij vonden er niet meer dan een gezellige food court. Dit moet je zien als een verzamelplaats van restaurants met een gedeelde zitruimte. Zo kan iedereen eten wat hij of zij wil, maar toch samen. Een ander voordeel is dat je van veel verschillende keukens kunt proeven. De saté was onze favoriet.
Door schaarse en dus dure treinkaartjes (het was het einde van de Ramadan) en niet fit voelen van mij, waren wij twee dagen later in Jogjakarta. In de omgeving van Bandung zijn gelukkig wel mooie dingen te zien en we bezochten de Tangkuban Parahu vulkaan en kratermeer Kawah Putih. Het water kleurt ijsblauw en ziet er dus koud uit. Het was zo aantrekkelijk om hier even aan te voelen. Dit leverde een schoen vol drijfzand op... Het water was trouwens (natuurlijk) warm. Op de terugweg zagen we hoe het einde van de Ramadan uitbundig op straat gevierd werd. Vuurwerk, kinderen die feestvieren in overvolle busjes of op hun zelfgemaakte instrumenten en geluid uit iedere mogelijke moskee. Het is niet de ideale reisperiode, maar het laat je wel inzien hoe groot dit feest is. Het zette ons aan het denken over wat de kinderen uit je klas meemaken wanneer ze vrij hebben voor dit feest. Hier heb je niet zoveel idee van en je besteedt er misschien ook wel te weinig aandacht aan.
De treinreis naar Jogjakarta was prachtig. De trein reed door een heuvellandschap met uitzicht over de rijstvelden (ja, we vinden ze nog steeds mooi) en hier en daar een dorpje plus bergen op de achtergrond. Voor ons hadden we uitzicht op twee blije Indonesische jongetjes met grote donkere ogen. Met de Indonesische mensen kom je gemakkelijk in contact. Ze zijn nieuwsgierig, open en houden van een lach, een grapje en een praatje.
Onze hereniging hebben we gevierd met verdacht goed Italiaans eten. Jogjakarta is een leuke plaats waar je je meteen welkom voelt en zo'n vakantiegevoel krijgt. Het openbaar vervoer is er uitstekend geregeld. Een bezoek aan de Borobudur, een grote boeddhistische tempel, mocht niet ontbreken. Ik heb denk al te veel tempels gezien, want ik vond de omgeving mooier dan de tempel zelf.

Bali
Van het Christendom op Sumatra, naar de Islam op Java, naar het Hindoeïsme op Bali. Indonesië is niet alleen rijk aan talen, ook aan religies.
Lovina (wat een samentrekking van de woorden Love Indonesia schijnt te zijn) ligt in het noorden van Bali. Relaxen op het strand en lekker eten waren hier de hoofdactiviteiten.
Ook hebben we Ubud bezocht. Ubud is een cultureel en groen plaatsje bomvol restaurantjes en winkeltjes. We maakten er een rondje rijstvelden, aten er de beste chocoladetaart ooit en namen een traditionele Balinese massage. Life is good!

Lombok
In Senaru bezochten we een prachtige waterval, maar we waren hier vooral naartoe gekomen voor de Rinjani trekking. De Rinjani is een actieve vulkaan (de laatste eruptie was in 2010) van 3726 meter. Het is de op één na hoogste vulkaan in Indonesië en dat hebben we geweten ook. De eerste dag bestond uit klimmen, klimmen en nog eens klimmen. Aan het eind van de dag arriveerden we bij ons kamp en door de grote hoogte was het me hier toch een partij koud! We aten en sliepen in kleine tentjes en begonnen om drie uur 's nachts aan de nog zwaardere klim naar de top. Streber als ik ben, wil ik die dan ook halen. Die absurde tijd om op te staan was ergens goed voor, want zo konden we de zonsopgang op de top van de Rinjani meepakken. Hier was het door de snijdende wind nog kouder, maar wat een ervaring! Het geheel van langzaam klimmende mensen in het donker deed me denken aan een bedevaartstocht en de lampjes van de mensen bij de top leken het verlengde van de heldere sterrenhemel te zijn. De terugweg naar het kamp ging een stuk sneller en op dag twee stond een afdaling naar een blauw kratermeer op het programma. Dat je deze vanaf het kamp al kon zien, werkte motiverend. Die dag was goed te doen en zwemmen in het koude meer en al het stof van je afspoelen, voelde als een beloning. De vijf hot springs waar je uit kon kiezen, leken me op dat moment te warm. We zetten ons tentje op vlakbij het water en kropen al vroeg in onze (te kleine) slaapzak. Op de laatste dag moesten we uit de vulkaan klimmen en op het hoogste punt zagen we alweer ons volgende doel: de drie kleine Gili-eilanden. Dalen door de jungle ging vrij gemakkelijk, maar de afgelopen twee dagen en nachten hadden ons moe gemaakt. Gelukkig konden we de hieropvolgende dagen heerlijk bijkomen in de strandhutjes op Gili Meno, een piepklein eilandje. We snorkelden (waarbij we zeeschildpadden zagen), visten (Frank en Mirjam dan) en aten bij te dure restaurants. Op de laatste dag gingen Frank en Joke duiken en hierna was het avontuur met zijn vijfen voorbij. Na te hebben gezwaaid totdat ik de boot ècht niet meer zag, was het best wel even heel erg stil...

Flores
Sinds negen maanden zijn Frank en ik langer dan een dag uit elkaar uit elkaar geweest en wel vier dagen. Zo ben je met z'n vijfen, zo ben je alleen. Klinkt zieliger dan het is hoor. Mijn huisje bevond zich direct aan het strand. Ik was sinds lange tijd op een plek met een, voor Indonesische begrippen, snelle internetverbinding (het lijkt wel of de Wi-Fi op het levenstempo van de mensen wordt aangepast, in China ging het best snel). De jongen van de homestay nam me mee naar de vismarkt, kanoën en naar zijn vrienden. Natuurlijk zijn jullie veel nieuwsgieriger naar de avonturen van Frank:

Meevaren met een kleine boot in Indonesië langs bountyeilandjes, vissen, snorkelen en komodovaranen zien klinkt supercool en ik kan je vertellen; dat was het ook. Doordat Sandra snel zeeziek is, besloten we voor de eerste keer in onze reis dat ik alleen op pad zou gaan. Wat best even wennen was. Een reis van 30 uur vanaf Lombok via Sumbawa naar Flores bracht mij bij het havenstadje Labuan Bajo waar de boot zou vertrekken. Bij aankomst in Labuan Bajo kon ik meteen aan boord, werden er blikken pils opengetrokken en voeren we 's ochtends om zes uur weg. Die nacht sliep ik op het dek op een matje met een deken, want meer heb je niet nodig. Op het eerste eiland waar we voor anker gingen, zouden komodovaranen leven. Inderdaad, al gauw zag ik die dinosaurusachtige reptielen voorbij lopen. Onze boottocht vervolgde zich langs piepkleine eilandjes waar je kon snorkelen en waar ik het prachtigste koraal ooit heb gezien. Tijdens het snorkelen ging ik ook vissen, zodat ik letterlijk zag welke vissen gingen bijten en uiteraard heb ik ze met het diner opgegeten!

We vlogen, met overstap in Jakarta, naar Kuala Lumpur. In Jakarta hadden we een vertraging van ruim drie uur, als goedmakertje kregen we een hamburger. Als twee lijken kwamen we 's ochtends aan in het centrum van Kuala Lumpur om nog geen 24 uur later weer op weg te zijn naar het vliegveld. South Korea, here we come!